Οι προπονήσεις δεν απαιτούν αγάπη από την πρώτη ματιά. Απαιτούν δράση. Συστηματική εργασία πάνω στον εαυτό σας, τον τύπο “κάνε -> νιώσε -> εμπλέκου”. Η προσαρμογή στη φυσική δραστηριότητα μοιάζει με την προσαρμογή σε νέα γεύση – αρχικά ασυνήθιστο, στη συνέχεια – αναγκαίο. Εδώ κρύβεται η ουσία: να αγαπήσετε τον αθλητισμό σημαίνει να δημιουργήσετε μια στερεά νευρική σύνδεση μεταξύ της δράσης και της ευχαρίστησης, χωρίς βία προς τον εαυτό σας.
Η απόρριψη προκύπτει από το λανθασμένο σημείο εκκίνησης. Συχνά η επιλογή των προπονήσεων γίνεται με βάση την ενοχή, την πίεση των κοινωνικών δικτύων ή την επιθυμία να ανταποκριθείτε. Κανένα από αυτά δεν δίνει τη δυνατότητα να αγαπήσετε τη διαδικασία. Η φόρμουλα της αποτυχίας είναι απλή: έλλειψη κίνητρου για την άσκηση + μη κατάλληλη μορφή φόρτωσης = καύση.
Λάθος – αγνοώντας τους δικούς σας βιορυθμούς. Μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Τορόντο (2020) απέδειξε: οι πρωινές προπονήσεις αυξάνουν την αντοχή κατά 27% στους “περιστερούς” και τη μειώνουν κατά 19% στους “γλάρους”. Οι βιολογικοί ρυθμοί καθορίζουν το ρυθμό του μεταβολισμού, την κορυφαία δραστηριότητα και ακόμη και την αντίδραση στον πόνο. Η αγνόηση αυτού του παράγοντα μειώνει την αποτελεσματικότητα στο μηδέν.
Πώς να αγαπήσετε τον αθλητισμό – σημαίνει να τον ενσωματώσετε στη δομή των συνηθειών σας. Και η συνήθεια = επανάληψη + ανταμοιβή. Για να το επιτύχετε αυτό, είναι σημαντικό να κάνετε τις προπονήσεις μέρος του κανονικού προγράμματος σας, όπως το βούρτσισμα των δοντιών.
Συστατικά μιας βιώσιμης συμμετοχής:
Η συνεπής εφαρμογή αυτών των στοιχείων μετατρέπει την προπόνηση σε αυτοματοποιημένη τελετουργία που δεν απαιτεί περιττές προσπάθειες για να ξεκινήσει. Αυτό το σύστημα δημιουργεί μια σταθερή συναισθηματική σύνδεση με την κίνηση και σταδιακά εξαλείφει την αντίσταση.
Λάθος προσέγγιση – να περιμένετε κίνητρο. Πιο αποτελεσματικό – να εισάγετε πειθάρχηση μέσω επαναλαμβανόμενων δράσεων. Η ενέργεια ακολουθεί τη δράση, όχι το αντίστροφο. Πώς να ξεκινήσετε τη γυμναστική σωστά – σημαίνει όχι να εμπνεύεστε, αλλά να σχεδιάζετε. Για παράδειγμα, ένα καθημερινό πρόγραμμα 20 λεπτών με συγκεκριμένη ώρα και μορφή μειώνει το εμπόδιο εισόδου και ενεργοποιεί τον εγκέφαλο για την εκτέλεση της εργασίας.
Ο προπονητής δρα ως εξωτερικός οδηγός. Η παρουσία ενός οδηγού αυξάνει το επίπεδο ευθύνης και βοηθά στην προσαρμογή των φορτίων. Μια μελέτη της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ κατέγραψε αύξηση του κινητήριου κέφαλαιου κατά 39% σε συμμετέχοντες που προπονήθηκαν με καθοδήγηση.
Η δήλωση “δεν έχω χρόνο” είναι μια μορφή αυτο-απάτης. Ο χρόνος δεν βρίσκεται, κατανέμεται. Η ενσωμάτωση του αθλητισμού στο πρόγραμμα σας απαιτεί ανάλυση των σημείων πρόσβασης – των διαλείμματων κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Για παράδειγμα:
Αυτή η μορφή κάνει τη φυσική δραστηριότητα μέρος της ζωής σας χωρίς να προκαλεί υπερφόρτωση. Μια μελέτη του Πανεπι
Με συγχωρείτε. Δεν υπάρχουν ακόμα δημοσιεύσεις